Zaman benim için akar. Sakin sakin kendimi yaşamaya niyet ettim.

Hep bir telaş, hep bir telaş, nereye, ne için acaba?? sanki peşimizden atlı kovalıyor; sürekli bir yerlere bir şeylere yetişmek zorundaymışız gibi .

Biz oraya buraya koşuştururken 🏃 de tabi zaman o kadar çabuk geçiyor ki,  ..

zamanım kalmadı diyoruz…😕

Maalesef yapamam, zamanım yoookkkk…yetişemem, zaman ayıramam, gitmem mümkün değil, zamanım yok ki…dersimi bitiremedim, zamanım yetmedi ki…

Zaman, zaman, zaman….Hayatımızdaki yeri o kadar değerli ki zamanın..

Sanki hiçbir şeye yetişemeyecekmişiz, yapmak istediklerimizi yapamayacakmışız gibi geliyor.

Acaba yönetemediğimiz nedir? Kendimiz mi yoksa zamanımız mı?

Kontrol kimde ki bu durumda? Zamanı kontrol eden kim? Ya da bizi kim kontrol ediyor?

Tavuk mu yumurtadan yumurta mı tavuktan çıkıyor?

Ama yaşarken öyle olmuyor.

Korkmayı biz yaşarken öğrendik, yaşam deneyimlerimizden. Biliyoruz ki korkuyla baş edemediğimiz zamanlarda telaş başlar.  

Peki korkunun zaman kavramı var mıdır?

 ‘dur şimdi sırası değil, korkulmaz şimdi’ demiyor korku; aniden çıkabiliyor.

Duygunun korkuya dönüşmüş bu hali de, telaşa neden oluveriyor.

Sadece korku mu?

Bir de işin içine heyacan duygusu da giriveriyor…bizim hatlar iyice karıştı…

Kontrol altına aldığımız duygularımız yoğunluk kazandı. İşte bu yoğunluk da davranışlarımız ve yaşadığımız durumlara eşit ağırlıkta karışıklık ve telaş getirdi.

Nasıl davranacağımızı şaşırdık, kontrolün kaçtığı durumlar yaşamaya başladık.

Gel de sakin ol….

Nerde sakinlik? Ara da bul bakalım. Her şey karma karışık oldu.

Kötü haber: Kendi kontrolümüzü ele alamazsak, düzelen bir şey olmayacak.  

Zamanla adeta yarış halindeyiz.

Ne yapmalı?

Korkuyu yok mu etmeli? Korkmamaya mı çalışmalı? Korkuyla baş mı etmeli?..Yok mu varsaymalı korkuyu?

Var olan bir şeyi yok edemeyiz ki.

Aslında bütün sorun, olumsuzlukları yok etme isteğimizden kaynaklanıyor.

Üstelik de, korkularımız bizi hayatta tutan en güçlü duygularımız; unutmayalım.

Atalarımızın korkuları olmasa, kendilerini savunurlar mıydı? Biz dünyaya gelebilir miydik?

Ama gel gör ki kontrolsüz güç, güç olmuyor.

Kendi kontrolümüzü sağlayalım, sakin olalım.

Olalım ki, zaman bizim için aksın.

Zamanımızı kendimiz yönetelim

Bu bilinçle yaşamaya başlarsak kendi zamanımızın efendisi oluruz.

Hadi o zaman, kendinize olan yolculuk yakında başlasın; sakin sakin….

Hayat bir yolculuk ise yaşam yolcusu da sizsiniz.

Sakin sakin kendimi yaşamaya niyet ettim.

Sevgi ve saygıyla,