Yaşam gücümü kabul ettim. Kendime yaptığım, yapılmasına izin verdiğim tüm zulüm bitti. Artık sevginin gücüne niyet ettim.

“Yaşam gücümüz” ün farkında mıyız dersiniz? Farkında olalım olmayalım, o kadar fazla şey için kullanıyoruz ki gücümüzü, sıra bize geldiğinde tükenmiş oluyor belki de. Sanki sürekli sızıntı varmış gibi elimizden akıp gitmiş oluyor.

Bize lazım ama kalmamış ki gücümüz…toparlayamıyoruz.

Bizler hep dışarıdan almaya, dışarıya vermeye odaklıyız. Yaşarken kendimize dönüp bakmak, kendimizi dinlemek hiç aklımıza gelmez bile. 

Ancak, sıra gerçekten kendimize geldiğinde bir de bakıyoruz ki, kalmamış gücümüz. Tükenmişiz adeta.

Yapamadıklarımız veya yapıp da karşılığını alamadıklarımız için, içimizde kocaman kocaman dosyalar açılır. Kafalar karışır.😕

Başlarız ilişkilerimizi sorgulamaya 💁❓❔

Hele hele etrafımızda bizden almayı bilen birileri varsa, işte o zaman ver ver ver.

Almaya gelince de yaz tahtaya al haftaya.  Alamayınca da elbette ki kendimizi kullanılmış, aldatılmış, baskı altında, şiddete uğramış gibi hissetmeye başlarız. Hele hele bu hisleri bize yaşatan kişi çok yakınımız, çok güvendiğimiz birisi ise.

İşte o zaman, kendimizi o girdabın içinden çıkamaz halde buluruz. Bir de üstüne o insanı kendimizden güçlü, erişemeyeceğimiz bir yere koyduysak, o noktada artık tüm yaşam gücümüzü ona teslim ederiz adeta. 

Bize kalan ise, o zulüm karşısında ezilmek olur.

Evet, yaptığımız şey kendimizi ezmek, başkasının bizi ezmesine izin vermek…düşünsenize bir, yaşadığımız zulmü aslında biz kendimiz kendimize yapmışızdır…Bu işin içinden çıkmak gerçekten çok zordur.

Kendimizi güçsüz, yetersiz ve kullanılmış hissetmekten, kendimize kızmaktan bir türlü yol alamayız ki.

Başkaları tarafından kullanılmaya izin vermekten, gücümüzü başkaları için kullanmaktan biz kendimiz olmayı unutmuşuzdur. 

Yol almak için ne yapmalı?

Dönüyoruz dolaşıyoruz; başlangıç noktası hep kendimize geliyor.

Hatırlayalım, dışımızda olanlar hep bize bizi anlatmak için oluyor. Evren böyle çalışıyor. Hayatımıza girenler de tesadüfen girmiyor. Kendimize nasıl davranıyorsak, almamız gereken ders ne ise, işte ona göre çıkıyor insanlar karşımıza. Bu insanların görevi de bize bizi öğretmek.

Ve de biz kendimizle ilgili dersimizi alıp öğrenince, bize bizi öğretenlerin görevleri de biter. Ya da farklı dersler vermek üzere hayatımızda kalmaya devam ederler.

Bizler kendi yolumuzdan gitmeyi öğrendikçe yol bizi götürür.

Yaşam bize ait. Yaşam gücü de bizim. Gücümüzle kendimize zulmetmeyi bırakalım. 🙋💪🙆

Yaşamın ve bizim en yüksek hayrına yaşamak için tüm gücümü kullanmaya niyet ettim.

Sevgi ve saygıyla,