Yalnızlık

Yalnızlığımdaki beni sevmeyi kabul ettim. Sevginin sevilerek çoğalmasına niyet ettim.

Yalnız olmak korktuğumuz ve de istemediğimiz bir durum. O yüzden de yalnız kalmamak için bayağı çok çaba gösteririz. 

Dünyaya geldiğimiz o andan itibaren, hep bir başkasının bakımına, başkasının sevgisine ihtiyacımız olduğunu öğrendik. Ve de doğal olarak yalnız kalmaktan hep korktuk ve de korkmaya da devam ediyoruz.  

Buna rağmen, bir yandan yalnız kalmaktan korkarken, diğer yandan da muhtaç olmamak için mücadele eder durduk. Bazen de baktık ki “yalnızlaşmışız”. Korkularımız devreye girivermiş.

Aslında biz hep zıtlıklardan öğreniriz ya; sıcaktan soğuğu, geceden gündüzü, hüzünden neşeyi..

Ama şöyle bir düşünün, kalabalıkta bile yalnız kalabiliyoruz. Kavramlar da bazen birbirine giriyor.

En temel içgüdülerimizden biri birlikte olmak. O yüzden zaten insanlar topluluklar halinde yaşamayı seçmiş. En küçük topluluk ise ailelerimiz.

Yani baktığımızda yalnız değiliz.

Yalnız değiliz ama “tek başınayız”. Bu gerçeği de kabul etmek durumundayız. 🙋D oğarken annemizle göbek bağımız kesildiği andan itibaren kendimiz için nefes olmaya başlıyoruz.

Tek başınalığımız başlıyor.

Ama dikkat: yalnız değiliz. Sürekli etrafımızda birileri var.

Evet var ama biz o etrafımızdakilere yakınlık duymadığımız zaman, yalnız hissetmeye başlıyoruz. Duygular devreye girdiği anda malum, zihnimiz sorgulamaya başlıyor. Zihnimiz sorguladıkça duygularla baş edemez hale geliyoruz. Ne oluyor??? Yumurta mı tavuktan, tavuk mu yumurtadan… hadi çık bakalım işin içinden. 🐔🥚

Peki yalnız mıyız?

Aslında yalnız değiliz. Ama tek başınayız.

Kimle, kimlerle birlikte olursanız olun; akşam yastığa başınızı koyduğunuzda, sadece SİZ varsınız. Herkes kendisi için uyur.

Herkes kendisi için nefes alır.

Herkesin kalbi sadece kendi için atar.

Herkes kendi bedeninin yaşamından sorumludur.

O zaman hadi görelim artık “tek başınayız”.  Kabul edelim. Tek başımızdaki KENDİMİZE sahip çıkalım.  Yalnızlığımız içindeki kendi BEN’imizi görelim. Görelim ki, onu sevdiğimiz AN’da kendimizi sevebilelim.

İşte mucize o AN başlar. Benden bize açılır tüm kapılar. Yalnızlık bile bize bizi öğretme süreci oluverir.

Şimdi sıra sende. Yalnızlığındaki seni sevme zamanı. Kabul et kendini, artsın farkındalığın, netleş ki an sana gelsin. Unutma “ BEN OLMADAN BİZE ULAŞAMIYORUZ”. Sevginin şifasına niyet ettik.

Sevgi ve saygıyla, 😊🙏   

Ağacım’daki tüm çalışmalar fiziksel, zihinsel ve ruhsal bütünlüğümüzü destekler, bu sayede daha mutlu, daha huzurlu bir yaşamı amaçlarız.

Whatsapp danışma hattı