Bildiğim bilmediğim, yaptığım yapmadığım her şeyden derslerimi aldım. Bedeller ödendi. Kendimi özgürce yaşamaya niyet ettim.

Baş etmesi çok zor bir histir SUÇLU’luk hissi.

Hele de suçun yoksa.

Kaç kere “ben yapmadım, neden ben?” diye haykırmak istemişizdir. Yaşadıklarımız suçluluk hissetmemize neden olmuştur.

Hatta hatta, kontrolümüz dışında gelişen olaylardan bile suçlandığımız olmuştur kaç kere…

Ve de bu yüzden, her seferinde suçsuz olduğumuzu kanıtlamak zorunda kalmışızdır. Hele yapmadığımız bir şeyi ‘sen mi yaptın, yaptıysan söyle, kızmayacağım’ diyen ebeveynimiz karşısında…. kendini ifade edemeyen çocuk olmak.. nasıl da zordur. İfadenin tıkandığı yer.

Bazen de yanlışlıkla yapmışızdır bir hata. Cezalandırılma korkusuyla, itiraf edememişizdir hatamızı. İçimizdeki o çocuk parçamız geçmişte yaşadığı bir sürü olay için hala suçluluk hissedebiliyor. Hatta bu yüzden de kendini cezalandırabiliyor.

Eh, suçlu olmayı öğrenen bizler cezalı olmayı da öğrenince otomatik bir döngü başlatıyoruz hayatlarımızda. Sonra da kır kırabilirsen bu döngüyü, uğraş dur.

Suçlu olmak, suçlu hissetmek. Hani sanki duyguların bir yasası varmış da, sorumluluklarımızı yerine getiremeyince kendimizi suçlu hissediyoruz. Yapmamız gerekeni yapmadığımızda suçlu hissediyoruz. Liste uzar da uzar..Ve biz suçlu hissettikçe de kendimizi ifade etmekte zorlanırız. Kendimizi anlatamıayız, kanıtlayamayız. 

Tüm bunları neden yaşamak zorunda kalıyoruz?.

Herkesin kendine göre geçerli sebebi var ya…

Sonuç malum: olumsuz

Peki ne yapacağız?

Her zamanki gibi ibre “kendimizi” gösteriyor. Bazen bilerek, bazen de gerçekten bilmediğimiz için bu duyguyu yaşadık. Ve de hiçbir seferinde iyi hissetmedik. Belki de bazılarımız çok fazla bedel ödedi. Ya da bedel ödemekten korktuğu için farklı şeyler yaşadı.

Tüm bu yaşadıklarımızı boşuna yaşamadık. Hepsi yaşamın bize verdiği derslerdi. Derslerimizi aldık mı?Yoksa alamadık mı?

Artık bu dersleri alıp yola devam etme zamanı. 🙆

İçindeki o suçluluk duygusunu yaşayan küçük çocuk artık bilinçli bir büyük olmayı hak etti.

Ve yaşam hakkı şu an artık SEN’in. Buna sahip çıkmak veya çıkmamak senin kararın.

Unutma, hayatın, yaşaman için sana verilmiş müthiş bir hazine.

Neye kullanacağına karar verecek olan sensin. Yol seni sana götürecek. Sendekine, sana verilene güvenince, özgürleşirsin.  

Bedeller ödendi. Artık özgürlüğe niyet ettim.

Sevgi ve saygıyla,