Saygı, sevgiyle gelir. Yaşama değer katar. Evrendeki bütünlüğe saygıyla inanmayı kabul ettim. Kendime olan saygıyı yaşamaya niyet ettim.  

Eskiler ne güzel demişler küçüklere sevgi büyüklere saygı. Ne güzel bir söz. 

Sevgi saygıyı, saygı da sevgiyi getirir.

Ve sürekli birileri bizi sevsin, bize saygı duysun diye savaşıp dururuz.

Savaşı kaybedince ya da istediğimiz sonuca ulaşamayınca da kendimizi değersiz hissetmeye başlarız. 😔

Saygı bittikçe, sevgi de bitiyor.

Sonra da, değersizlik, mutsuzluk ve bir sürü duygu karmaşası içinde nefes bile alamaz halde yaşıyoruz.

Yaşamı, “herkesi ve her şeyi kontrol etmek” olarak algıladıkça kendi duygularımızı yönetemez hale gelliyoruz. Ve de kontrolden çıkıyoruz.

Tam bir karmaşa içinde bulunca kendimizi, hiç kimseye, hiçbir şeye saygı duyamaz hale geliyoruz. 😤

Sanki bizim dışımızda olan her şey ve herkes bize karşıymış gibi…

Algımız: “benim yapmam gerek; ne yapayım, ben yapmazsam olmuyor…”

İşte kaybolmaya bu noktada başlıyoruz. Bırakamıyoruz. Yükleniyoruz. Taşıyamadıkça da isyan ediyoruz. 

Ve tüm emeklerimiz sanki boşa gitmiş gibi hissediyoruz.

Saygı, sevgi, değer ararken; öfke, kaygı ve endişe ile yaşıyoruz. Bu da yaşamak olmuyor.

Hani saygı vardı? Sevgiye ne oldu? 💗 ❓🙏❓😦😦

Kabul etmiyoruz ki!

Kabul etmemiz gereken nedir, onu da bilmiyoruz ki.

Malum, biz hep diğer insanlardan öğreniyoruz.

O yüzden de diğer insanlar için yaşamayı ve de onlara göre davranmayı öğreniyoruz. Yaşamak için başkalarını kontrol etmemiz gerektiğine inanıyoruz. 🎮

Bunu da ancak, beklentilerimiz yerine gelmeyip, yaptıklarımızın karşılığını alamadığımızda algılayabiliyoruz.

Oysa ki değerli olmak, saygı duyulmak, sevilmek, önemli olmak için ne kadar da uğraşmıştık. 😖

Aslında, o kadar önemli olmak, o kadar değerli olmak, o kadar sevilmek, o kadar saygı duyulmak zorunda da değiliz ki. 🙅‍♀🙅‍♂

İşte bunu bir kabul etsek, yaşamımızın sandığımız kadar zor olmadığını göreceğiz. 👀

Çünkü kendini kabul etmek aslında, kendinin kullanım kılavuzunu eline almak gibi bir şey.

Önce kendinden başlıyorsun. Önce sende var mı, yok mu görüyorsun.

Ne kadar kime neye vermek istiyorsan, ona göre vermeye başlıyorsun.

Kontrol sende; kendine inanmaya başlayınca kendine olan saygı da, kendine olan sevgi de gelir.

O zaman işte değer kazanıyorsun 💎💎

Bu durumda artık, başkasının değil, kendi gözünden bakarak görüyorsun. Yaşamaya başladığın farkındalık senin, sana ait..

O zaman da bu farkındalığını yaşatan her şeye ve yaşatan herkese de saygı ve sevgiyle bakıyorsun.

Ve kendine değerini kendin veriyorsun, başkaları değil,.

Çünkü artık, birilerine bir şeylere muhtaç değilsin.

Unutma ki aslında her şey ve herkes birbirine hizmet eder. 🤝

Geldik yine kendimize, merkezimize.

Kendimizi kabul ile başlarsak, saygı sevgiyle gelir, 💙✨🙏  hem içimize hem dışımıza.

Bizden yayılan bize geri gelir.

KENDİMLE BÜTÜNÜM, BÜTÜNÜN PARÇASIYIM.

Şimdi sıra bende, saygıyı sevgiyle yaşamaya niyet ettim.

Sevgi ve saygıyla,