Doğum ile başlayan yaşam ölüm ile son bulacak. Aradaki tüm süreç benim. Benim olanı yaşamaya niyet ettim
Ölüm… 🥀 Söylemesi de duyması da ürpertir insanı; başa çıkmakta en çok zorlandığımız şey olsa gerek.
Hele hele kaybettiğimiz kişi bizim için özel ise; yakın dostumuz ya da ailemizin bir ferdi ya da evimizdeki dört ayaklı küçük dostumuzsa… Çok zordur. 🙍♀️
Oysa doğduk ve de mutlaka bir gün öleceğiz. Her canlının yaşadığı en temel gerçeklik bu. Hepimiz bunu biliyoruz. Ama yine de ölümü kabul etmek, onun gerçekliğiyle baş etmek o kadar zor ki. 😥
Aniden atağa geçen bir sürü duygumuz; bizi bizden alan tarifsiz acı… En derinlerde hissederiz hepsini. Kaybetmek, bir daha görememek, nerede nasıl olduğunu bilememek… Yüzleşmek ölümle…
Yaşamaktan korkarız onu, hem de çok… Peki neden? 🤔
Aslında doğum ve ölüm dedik ya. Doğum çok net; çünkü hepimiz zaten doğduk. Biliyoruz. 👶
Ölüme gelince işte onun zamanını hiç bilmiyoruz. Kimse bilmiyor. Kocaman bir bilinmezlik… Bilinmezlik de ürkütür, korku yaratır. 😨
Biz aslında ölmemek için yaşıyoruz. Ölmemek için mücadele edip duruyoruz. Karşımızda “bilinmezlik” adeta koca bir “tehdit”. Bu durumda da tehdit var algısı ile hareket etmeye başlıyoruz; onunla savaşıyoruz adeta. Kaygı, korku, öfke ve acı hissediyoruz. Tüm bunlar ne için? Elbette ölmemek için… Buna da yaşamak diyoruz.
Bir de sadece kendimizi korumakla kalmayıp; tüm sevdiklerimizi de bu bilinmez durumdan korumaya çalışıyoruz. Bu şekilde yaşamaya çalışıyoruz; içimizde adeta girdaba dönüşmüş olumsuzluk ve mutsuzluk halimizle. 🌪
Oysa olan zaten oluyor. Her gündüzün bir gecesi var. Her gecenin de bir sabahı… Geceden korkuyoruz diye gece “peki korkma o halde gelmem” demiyor. Gece ile gündüz kendi döngüsü içinde devam ediyor. 🌞🌝
Bizler ise her şeye gücümüz yetecekmiş gibi bize ait olmayan şeyleri bile değiştirmeye çalışıyoruz. Bu, aslında yaşamın içinde her şeye sevgi ve saygıyla bakabilmek, uyumlanabilme yeteneğimizi kazanabilmek, yani “yaşayabilmek” demek oluyor.
Peki nasıl??? 🧐
Bunun için de yine kendimize dönmek gerekiyor. Çıkış noktan sensin. Ve de seninle başlayan yaşam, seninle devam edecek. 🤏
Ama enerjimizi ölümün bilinmezliğine harcarsak, o zaman da tek bir yaşam amacımız olur; o da “ölmemek”. Başka hiçbir yaşam amacımız olmadan.
Unutmayalım, biz yaşamak için doğduk. Yaşam bize verilmiş bir hediye. 🎁 Onu yaşamak, yaşarken de kendini gerçekleştirmek “bizim görevimiz”. 💝
Kabul edelim. Ölüm de var.
Nefes ve kalbimiz bizi yaşattığı müddetçe yaşam devam edecek. Taa ki alacağımızı aldığımızda bir şekilde ölümü yaşayacağız. Onu da kabul edelim. 🙇♀️
Gidenler için ağlarken bile aslında kendimiz için ağlıyoruz.
Madem ki öğreneceklerimiz bittiğinde yaşam da bitecek, hadi kendimize yaşama şansı verelim. Tüm akış bize biz olmayı öğretsin. Kabul edelim ki bu bizim yolumuz ve yola devam ettikçe yol bizi götürecek. Yaşamaya niyet ettim. 🌹
Sevgi ve saygıyla,