Verdiğim vereceğim tüm kararları kabul ettim. Geçmiş bitti. Gelecek benim. Yaşam akışımı netlikle yaşamaya niyet ettim.

Her ne yapacaksak yapalım, en hassas, en önemli, en can alıcı nokta:

KARAR VERMEK ‘tir. 🙆

Hayat akışımızda bizi en zorlayan, en sıkıştıran, en geren, en strese sokan konuların başında gelir net olmak. Hep en en en dedik, çünkü bazen « net olduk deriz » ama hiiiç de net değilizdir.

O netim dediğimiz konuda eğer netim ama… diyorsak, netim fakat… diyorsak, işte bu net olmadığımız anlamına gelir. Dikkat edin, ama, fakat derken çoğu zaman hemen arkasından « netim ama şu olursa bu olursa » diye devam ederiz… ;  apaçık ortada

konu bizde henüz netleşmemiştir. 

Karar verirken, doğal olarak genelde geçmiş yaşanmışlıklarımızı referans alırız; ve de ancak bu şekilde netleşebiliriz, netleşiriz de. Ve de kararımızı net olduktan sonra vermeye çalışırız.

Ancaaak ; bu geçmişte yaşamış olduğumuz « referans » hiç de istediğimiz gibi yaşanmamışsa,  o geçmişi yaşamaktan korkarız. Ve de kararımızı korku ile  vermeye çalışırız.

Korku yoğundur, o AN elbette ki net olamayız.

Net olamayınca ne olur ki ? 😔

Korku bizi gelecek endişesi ile bir anda karmakarışık hale getirir. İşte o karar anımızda, geçmişte yaşadığımız durumdaki gibi tepkiler vermeye başlarız.

Böyle olunca da, aynı şekilde davranmaya, aynı şekilde tepki göstermeye devam ederiz. Farklı bir şey yapmadıkça sonuç nasıl değişsin ki ? …yine aynı sonuçları yaşamaya devam ederiz…tekrar tekrar. Değişen bir şey yoktur. Farklı bir şey yaşamamız mümkün olmaz.

Ve de biz korkmaya, endişe üretmeye devam ederiz.

Sonuç yine aynı, yine korku…😨😨😨

Hani net olmak ?
Hani karar vermek ?
Vermiştik oysa kararımızı, hangi ara kısır döngü başladı ki ?
O bile net değil… değil mi? Yaşam sanki karmakarışık.

Biz de hala net olmaktan bahsetmeye çalışıyoruz.

Biz yaşamı karmakarışık yaşamayı öğrendik. Duygularımız ve yaşadıklarımız da eşleşmeyince hayat oldu karmakarışık. 

Oysa, geçmiş ve tüm yaşadıklarımız bitti.

O yaşanmışlıklardan öğrendiklerimiz deneyim oldu.

Bizi güçlendirdi.

Unutmayalım, hepimiz geçmişteki kararlarımızla bu AN’ dayız.

Gelecek bizim: net olmak, kendimiz olmak. Yani olduğumuz olmak.

Biz neysek O’yuz.

Aynı anda ;

Anneysek çocuklarımızın annesiyiz.

Babaysak çocuklarımızın babasıyız..

Onlar ebeveynlerimiz. Ve yaşam boyunca hep ebeveynlerimiz olacaklar, başka hiç kimse onların yerini alamayacak.. 

Kardeşimiz varsa onun abla ya da ağabeysiyiz ; bu gerçekliğimiz de asla değişmez.

Önce bir geçmişimizi kabul edelim, AN’a gelelim. AN sensin. Gelecek de senin geleceğin.

İşte geleceğini kendin gibi yaşama zamanı.

Bu zamanı sen ver kendine, çünkü bu konuda tek yetkili sensin. Hayat senin,

Sevgi ve saygıyla,