Bana öğretilen hayat zordur. Yaşayarak öğrendiğim tüm zorluklardan kolaylığa geçmeye niyet ettim.

Ne çok duymuşudur… ne çok da söylemişizdir…kimimiz sık sık, kimimiz bazen, kimimiz de zaman zaman..HAYAT ZORDUR.

Evet, doğrudur, ZOR olan tarafları vardır. Ama o zor olan her ne ise, onu yapmayı öğrenince, alışkanlık kazanınca, bir de bakarız ki “zorlar kolay olmaya başlamış”. Biz ise öğrenmeye, zor olanı  keşfetmek için kendimize zaman tanımayız; hemencecik zor demeye başlarız. Ve de sonradan da, öğrendikçe aslında o kadar da zor olmadığının farkına bile varmak istemeyiz.

Yakınmak en kolayıdır çünkü.

Öğrenmek bize zor gelir.

Ya da o öğrendiğimizi hayatımıza geçirmek de zor gelir.

Şöyle bir düşünürseniz; neye ne zaman zor deriz?

İlla ki yapmamız gereken işler, mecburen üstlendiğimiz sorumluluklar genelde zordur bizim için. Kimimiz de zaten kolay olan yolu seçmeyiz.

Bize öğretilen yol, zor olandır.

Uzun zaman gerektiren yol zor olandır. Hani derler ya “en kısa yol, bildiğin yoldur”.  

Çoğu zaman o yol aslında daha uzundur. Ama sen o yolu bildiğin için, her seferinde o yol sana kısa; bilmeyene de uzun gelir. İşte bu yüzdendir ki başkaları için kolay olan zaman zaman bizim için zor olur. Çünkü henüz deneyimlememişizdir, bilmiyoruzdur.

Yani zorluk ve kolaylık, bilinçsizce yaptığımız bir seçim. Herkesin yaşam yolunda az çok zorlandığı ve kolaylıkla devam ettiği dönemler vardır. Ama biz hep zıtlıklardan öğrendiğimiz için, kolay olanları değil zor olanları hatırlarız. O zorluklarla yeniden karşılaşmamak için de sürekli didinip dururuz.

Tabii ki, aynı ya da benzer zorluklar, yani korktuklarımız, başka insanlar ve başka olaylarla tekrar tekrar karşımıza çıkabilirler. Ta ki biz onlardan öğrenmemiz gerekeni öğrenene kadar. 

Yani yine dönüyoruz kendimize. Zorluk varsa, kolaylık da var. Sen kolay olanı da gör. Ve kolaylaştır. Kendinden başla; önce merkezinden varlığını kabul et.

Zorluk varsa, öğrenmen gereken bir süreçten geçiyorsundur. Kabul et kendini, kolaylığa geçebilirsin; yaşadığını ve yaşamaya devam ettiğini fark et.

O zaman bana verileni sevgiyle kabul ettim. Kolaylıkla yaşamaya, öğrenmeye niyet ettim.

Sevgi ve saygıyla,