Yaşamda her istediğim olmadı. Olması gereken oldu. Bu gerçekliği kabul ettim. Ve kendi gerçekliğimi yaşamaya niyet ettim.

Hayal ettiğimiz olmadığında, hissettiğimiz duyguya “hayal kırıklığı” denir. 

Mutsuzluk, çaresizlik, birçok duygu da beraberinde…

Muhtemelen o hayal için her şeyi yapmışızdır; sonuç istediğimiz gibi olmamıştır.

Bazen de sadece hayal etmiş; olmasını istemiş, fakat olmadığını gördüğümüzde de yine hayal kırıklığı yaşamışızdır.

Sanki her şeyin kontrolü bizim elimizdeymiş gibi.

Hayal kırıklığı ve de umutsuzluk, çaresizlik, güven kaybı…….bunları yaşamamak için hayallerimizden mi vazgeçelim?

Gel de çık işin içinden.

Hayallerimiz olmalı tabi. Önemli olan hayallerimizi gerçekliğe taşıyabilmek. O zaman işte kendimizi gerçekleştirmiş, hikayemizi yazmış oluyoruz.

Ancak, gerçekleştiremeyince biz ne yapıyoruz?

Korkularımız aniden hayallerimizin önüne geçiveriyor. O korkuları yaşarken, hayaller de yıkılıveriyor. Başarmaktan korkmak. Kazanmaktan korkmak. Harekete geçememek. Sürekli bahane üretmek.

Sonuç: hayal kırıklıkları. Sevgiden de, aşktan da korkar olabiliyoruz. İster eş, ister dost, ister ana baba, ister evlat, ya da iş hayatımızda olsun, her türlü ilişkimizde beklentilerimiz karşılanmadığında hayal kırıklığı yaşamamız işten bile değil.

Biz olmasını bekliyoruz da, ilişkide olduğumuz kişi bizim ne beklediğimizi biliyor mu ki? Beklentimiz olmayınca da: hayal kırıklığı.

Ve başlıyoruz..ben ona söyledim; yapmadı… öyle olsaydı, böyle olsaydı diye yargılamalar, sorgulamalar, kızgınlıklar, offf öfkeleniyoruz…başa çıkamıyoruz.

Başa çıkamadığımız nedir? Aslında bizi bu hale getiren kendi duygu geçişlerimiz; bu durumda zihnimiz boş durur mu? Girer o da devreye. Alır sazı eline, başlar söylenmeye. Bitmeyen bir şarkı gibi. Düşüncelerin ardı arkası kesilmez.

Sonuç: büyük bir karmaşa içinde buluruz kendimizi. Yaşam enerjimiz en düşük frekansta. Hiç bir şey yapmak istemez bir haldeyiz.

Ne yapmalı, ne etmeli ?? derseniz

Madem ki yaşadığımız her deneyim bize yaşamayı öğretiyor; biz de öğrendiklerimizi kabul etmeye geçmeliyiz.

Sadece istediğimiz olunca değil, bazen olmayınca da öğrenmemiz gerekenler var. Yaşadıkça biz kendimiz öğreniyoruz. Her şey bizim için oluyor. Olan da, olmayan da. Kendimizi kabul etmeye başlayınca, oldurmaya çalışıp, çabalamak yerine olanlar ve gerçeklerle yüzleşiyoruz. Ve hayallerimiz bile daha gerçekçi oluveriyor. Hayal kırıklığı yerine güven ve sevgi yaşıyoruz. Kırılsak bile daha sağlam, daha emin olarak yola devam edebiliyoruz.

Hayallerine doğru yolculuğu kendin başlatırsan, yolun nereye gideceğine karar veren de sen olursun. Kendinden başla. Gerçeklerin seni hayallerine götürür. Kendime niyet ettim.

Sevgi ve saygıyla, 😍🙇