Kırılma korkusuyla duygularımın arkasına saklandım. Hassasiyetimi kabul ettim. Artık gücümün dengesini yaşamaya niyet ettim.
Hassas olma hali. Öyle bir şey yaşarız ki, bakarız aniden hassaslaşıvermişiz. Kimse görsün, fark etsin de istemeyiz. Ya birileri bizle dalga geçerse, alay ederse, bizi yargılarsa?
Güçsüz, zayıf derlerse bize; ya küçük düşersek? 😔
Eh, hep de güçlü olmaya, hep duygularımızı ifade etmeden yaşamaya programlandık ya. O kadar güçlüyken, şimdi nerden çıktı bu hassas olma hali? 🤷♀️
Yaşam bizim için ağlarını örerken en olmadık yerlerde en olmadık durumlarda bir de bakarız ki hassaslaşıvermişiz. Tabi yine o hassasiyetle kendimizi ifade edememişiz. 🗣
Aslında birçoğumuz hassas olmamak için ne çok direndik. 🙅♀️
O çok hassas demesinler, o çok kırılgan, o çok narin demesinler diye diye yaşadık durduk.
Bazen gücümüzü kullanmadık. Kırılmaktan korktuk. 🍂 Sevilmemekten korktuk. İfade edemedik kendimizi. Bastırılmış tüm duygularımız bizi boğarcasına boğazımıza yapıştı; ve gözümüzden yaş olarak akıverdi. 😥
Belki belki de o an söylemek istediğimiz onca şey vardı; ama bir anda hepsi aklımızdan uçup gitti. 🤯Sanki konuyu hiç bilmiyormuşuz gibi kalakaldık. O anda da konuşan sadece ve sadece gözümüzün yaşı oldu. Konuşan oydu, biz değil. 💧 Ağzımız sustu. Anlatacak ne de çok şey vardı. Ama işte, konuşamadık. Söyleyemedik hiçbir şey. 🤐 Sonradan geldi aklımıza söylemek istediklerimiz. Artık yapacak bir şey yok; o anı, o durumu o hassasiyetle yaşadık ve bitti.
Biz şimdi hassas mı olduk? Hassas olduysak güçsüz mü olduk?
Kendimize baktığımızda içimizdeki çocuk parçamız sürekli öğreniyor. 👶 O kadar çok şey var ki öğreneceği. Biz o çocuk parçamızı büyütemedikçe, o da ne yapsın; kendi bildiği duygusal korkuları sokuyor devreye. Hem de hiç vakit kaybetmeden, hemencecik.
Evet ya, ben büyümüşüm; ama o duyguyu yaşayan çocuk parçam hala küçücük. Onu büyütememişim. O hala hassas. Kırılmaktan korkuyor. 😣
Hatırlayalım; içimizdeki çocuk parçamızın her bir duygusuna sahip çıkma sorumluluğu sadece bize ait. Ve gereken güç de bizim gücümüz. Güç bizim içimizde. 🌟
Kendimizden başlarsak her zamanki gibi yol bizi götürecektir. İşe, “kendimize hassas” olmaktan başlayalım. Kendi duygularımıza sahip çıkalım. 💫
Kırılmaktan korktukça kırılan oluyoruz.
Hassas olmaktan korktukça duygu kontrolümüzü kaybediyoruz.
Cesaretle duygularımıza sahip çıkalım, büyütelim güncelleyelim duygularımızı.
Yaşam gücü bizim. Ve yaşıyoruz. Sevgi en büyük güç ve o da bizde. 💞
O zaman şimdi, her zaman, daima sevgiye sevgiyle niyet ettim. SEVGİNİN GÜCÜ ADINAAA! 💪💖
SEVGİ VE SAYGIYLA…