Ne çok biliyoruz!…. herkes her şeyi biliyor sanki.

Aslında devamlı bildiğimizi söylememize rağmen hayata geçirmediğimiz tüm bilgiler bizim için sadece öğrenilmiş birer konudur, daha öteye gitmez. O yüzden de öğrenmemize rağmen yaşamımıza katmadığımız, deneyimlemediğimiz bir durumla karşılaşınca şaşırıveririz.

“aaa ben bunu biliyordum” deriz. ..
Bizler bize gelen bilgileri zihnimizde depolarız. Tıpkı kullanıma açık olmayan bir kütüphane gibi.
Bu bilgiler de kullanılmadığı, deneyime geçmediği için kafamızda başıboş olarak dolaşıp durur.. Artık o bilgiler bizim için zihin karmaşasıdır… başka da bir şey değildir..

Bu karmaşada “Acaba böyle mi? Acaba şöyle mi? Böyle olursa? Şöyle olursa? “
diye diye bazen hiç birini kullanamayız bile. Deneyim olmayınca da o bilgi hayatımıza geçememiştir. Düşüncede kalmıştır her şey.

Hiç birinin ne kendimize, ne de başkasına faydası olmamıştır.
Ama yaşamımızı o aldığımız bilgilerle birleştirdiğimizde, işte ancak o zaman yaşam bizim için yaşanır hale gelir.
O zaman da gerçekten de zevk almaya, dolu dolu yaşamaya başlarız…

Bilgelik çok kişinin düşündüğü gibi çok bilmek değil… Bilgelik, bilgiyi hayatına geçirmiş, deneyimlemiş, bu deneyimlerle de öğrendiği bilgileri geliştirmiş olmaktan geçiyor. İnsana yaşanmışlık ve deneyim katarak karar verme mekanizmamızı güçlendiriyor; kendimize olan güvenimizi arttırıyor.

Bazen de yeni bir şey yapmak da insana korku verebiliyor. Bu korku da insanı güçlendirebilir.
Çünkü yaparak öğreniriz. 
Öğrendikçe de gelişiriz. Deneyim sahibi oluruz.
Ve de deneyimlerimiz becerilerimiz olur.
Korktuğumuz zorlandığımız şeyler bizim becerilerimiz haline gelmiştir. Artık öğrenmiş oluruz.
Beceri de, elbette ki insana güven verir.
Bilmekten öğrenmeye geçmek, yaşamak için en değerli adımlardan biridir. Bilgiyi kullanalım. Yeniye kendimizi açalım.
Hatırlayalım, yaşamak bir gelişim süreci. Gelişmek için bilgiye, bilginin deneyime ve tecrübe edilmesine ihtiyacımız var. Ancak o zaman öğrenmeye başlarız.
Her bilgi de herkesten farklı çıkar. Bu da kişiyi özel yapar ve sonuçta bütüne hizmet eder.  Yaşam bir ritimdir, bir hareket hali. Yaşamak yaşama eşlik eder.
Kendimizden başlarsak; bilgilerimizin yaşama geçmiş halini gördükçe deneyimlerimizi ve öğrendiklerimizi yaşamaktan zevk alır hale geliriz. Kendi hikâyemizi yazmaya devam ederiz.  Yolun bir yerlerinde BİLGELİK de belki gelir bize.  

Kendimi yaşamaya, içimdeki bilgeye ulaşmaya niyet ettim..  
 Sevgi ve saygıyla,