Anlayış. Kendimizden esirgediğimiz en değerli kavram. Kendimize anlayış göstermediğimiz olaylarla doludur yaşamımız. Başkalarına ise, tam aksine, genelde hep anlayış göstermeye çalışırız. O başkaları da bize anlayışlı davranmadığında, çok kırılırız. 

Yargılamadan sorgulamadan hep başkalarına anlayış gösterirsek, yaşadığımız her şey, her olay bize ayna olur. Benzer olayları bize yaşatacak insanlar ve olaylarla karşılarız hep.

Ne yapmalı? Ne yapmamalı?
Yargılarımızı ve sorgularımızı “kendi bakış açımızla” anlayışa dönüştürelim.

Nasıl mı?
Başlamanın yolu hep sandığımız gibi dışımızda değil, aslında kendi içimizdedir.

Ama biz hep dışarlarda ararız o noktayı. Başlangıç noktamızı bulmak için kendi içimize bakmak aklımıza bile gelmez. Şimdi kendimize bakma zamanı. Anlayış ve  sevgiyle baktığımız zaman görürüz ki aradığımız herşey tam da olması gereken yerde. Dönüştürdüğümüzde,  içimizdeki “ben” yavaş yavaş açığa çıkmaya başlar.

Başlangıç noktan kendinsen, hadi başla kendinden.  ANLAYIŞLA
Sevgi ve saygıyla,